Toen begin 2012 “And Still I Rise” uitkwam, ging er een siddering door het blues wereldje: het was namelijk heel lang geleden dat zowat iedereen het erover eens was, dat deze plaat een “gebeurtenis” was en dat de band erachter, “Heritage Blues Orchestra” (HBO) noch min noch meer als supergroep omschreven moest worden. Dat heeft voor een stuk met de naamkeuze te maken: de band is niet te beroerd om daarin alleen al te laten uitschijnen, wat op plaat en op het podium ook blijkt: het gaat hier om mensen die de erfenis beheren van de verschillende muziekgenres en –stijlen die we allemaal associëren met het diepe zuiden van de Verenigde Staten: gospel, Delta Blues, work songs en spirituals. Zanger en gitarist Bill Sims vormt met z’n zingende dochter Chaney en collega Junior Mack de kern van deze bende, die ook nog eens vijf blazers in de actie betrekt. Sims en Mack draaien al tijden mee en zij zijn diegenen die het repertoire van de band bepalen. Van “Clarksdale Moan” over “Big Legged Woman” tot “Catfish Blues”: allemaal standards, die door HBO nieuw leven worden ingeblazen en die ook op ons festivalterrein als welgekomen verfrissingen over onze hoofden uitgestort zullen worden. Deze band, dames en heren, speelt een soort blues, die nooit meer authentieker vertolkt kan worden dan door wat zij doen. Geen gitaargeweld hier, maar stemmen en blazers. Verwacht u dus aan alles tussen country  blues en jazz en breng dus vooral uw beste stel oren mee!

Op zaterdag, voor hun optreden had Rootstime een afspraak gemaakt om met de kern van de groep (Bill Sims Jr., Chaney Sims & Junior Mack) een interview te doen. Plaats van gebeuren was hun hotel in Genk.Om 13:00u was de afspraak vastgelegd, waarbij de oudste maar heel montere Bill Sims Jr. als éérste zich aanmeldde. Een zeer vriendelijk en aimabel man nam plaats aan onze tafel en begon zonder gene over zijn eerste ervaringen in België en meer specifiek in Genk te babbelen. Dat België Bourgondische kenmerken had, was hem al lang duidelijk toe ik hem een biertje aanbood.

..

We kunnen stellen dat 2013 voor de HBO een geweldig jaar is / wordt. Op meerdere grote Europese festivals staan of hebben ze op de affiche gestaan. In Nederland (Heerlen: ‘The Southern Blues Night’), in Engeland (‘Cambridge Folk Festival’), in Zwitserland (Baden)…) en vandaag in België (Peer). Hoe verklaren jullie dit succes zelf? Is het door het concept? Komt het omdat jullie een opdracht hebben (‘to cary out the blues Heritage’)?

Bill Sims Jr. liep als eerste rond in de lounge aan de receptie. Hij maakte er geen probleem van om vroeger bij ons aan tafel te komen zitten en een biertje mee te drinken. Hij vertelde dat ze gisteren vrij laat in Genk zijn aangekomen en dat de meeste van de wegrestaurants al dicht waren. Dit vond hij vrij ongewoon vergeleken met Amerika. Ook luchtte hij even, weliswaar met een lach, zijn hart tegen ons over het hotel, omdat de airco het niet deed, de receptie te vroeg gesloten werd... Omdat Junior Mack nog niet te bespeuren was en omdat dochter Chaney buiten nog met bagage bezig was en ook aan het bellen was; stelde ik voor het interview al vast met hem te beginnen, te meer omdat we van de manager maar twintig minuten kregen… Net voor we aan het interview beginnen komt Chaney en wat later Jr Mack ons vervoegen.

‘Hot’? Ja, we worden veel gevraagd in Europa. In Engeland zijn we buiten Cambridge nog opgetreden. Ik dacht van in Liverpool, maar dat doet er niet toe...
Vanwaar het succes? Eigenlijk weet ik dat niet, want we doen in feite telkens steeds hetzelfde. Ik denk zoals je stelt, dat het door het concept komt. Wat de mensen zoeken zijn eenvoudige en eerlijke dingen. Wij brengen dit als ‘Americana’ en de mensen reageren hier met een goed gevoel op.
Hoe we onze muziek zelf zouden omschrijven? We spelen ‘African – American Experience’… of, beschrijf het als ‘dat wat we meemaken in Amerika’.   

Hoe is de groep ontstaan? Wie ontmoette wie en wie maakte de plannen?

Bill Sims: alles begon na een ontmoeting met Matthew Skoller (nvdr: broer van producer Larry Skoller), waaruit bleek dat ze op zoek waren naar mensen om een bepaalde stijl van blues muziek te spelen. Ik speelde toen samen met Chaney en omdat Matthew ons al samen had zien optreden in een restaurant in Nashville, vroeg hij ons of wij dat voor hun konden doen. We namen een demo op, dat we naar Larry Skoller stuurden. Larry gaf het demo door aan Bruno (nvdr: Bruno Wilhelm, de saxofonist en later de man van de arrangementen en leider van de blaassectie van de HBO). Na een optreden in Frankrijk namen we het album op, zonder te beseffen dat alles met zo’n vaart zou gaan lopen en dat dit het begin zou zijn…      

In een review las ik dat de HBO opvalt “door hun benadering” van hun muziek. Ik denk dat benadering en empathie noodzakelijk zijn om te kunnen performen. Kunnen jullie hiermee akkoord gaan?

Klopt, het gaat zeker om de benadering. Benadering is inderdaad heel belangrijk. Maar ook belangrijk is, dat alle leden van de groep hun deel goed doen. Toen ik jong was, ging ik met mijn broer en met mijn vader regelmatig naar de kerk. Mijn dochter Chaney is opgegroeid in een huis, waar er altijd muziek was, waar er regelmatig muzikanten kwamen. We hoorden er alle stijlen: blues, jazz, country & western… Nu luisteren we naar alles, ook naar rap.

Jullie debuutalbum “And Still I Rise” is erg succesvol en voor velen ‘out standing’. Waarom deze titel? Wat zijn de plannen voor een tweede album?

Zit er meer achter de titel?
Chaney: Ja, er zit zeker meer achter deze titel, want een van de doelstellingen is ‘blijven verder stijgen’.
Een tweede album?
We zijn net in Parijs geweest, waar we enkele nieuwe nummers hebben uitgeprobeerd voor een tweede album.
Jr Mack: ja, we werken aan een nieuw album, dat waarschijnlijk volgend jaar in februari uitgebracht gaat worden.

Op dit album staan vele ‘blues traditionals’. Ze vallen allen op omdat ze zo hedendaags klinken en nooit een ‘hard copy’ zijn. Wie doet de arrangementen?

Jr Mack: enkele van de traditionals heb ik bewerkt., maar Bruno (Wilhelm) doet ook een deel van het werk, als het om de blazers gaat. Dit maakt alles extra interessant, omdat we dan beide standpunten hebben, die samen gebracht moeten worden.

Op het album staat ook een cover van een nummer van Eric Bibb (“Don’t Ever Let Nobody Drag Your Spirit Down”). Kregen jullie al een commentaar van hem? Hij is morgen ook geprogrammeerd…

Jr Mack: Bibb vindt onze versie goed. Hij beaamde dit tijdens de uitreiking van de jaarlijkse music Awards in Memphis…
Vertel het niemand, dat we zijn nummer ook al eens gezongen hebben in een bar in Glasgow (en dit na vijf glazen whisky!)…

Jullie favoriete track op het album?

Jr Mack: ik verkies het lievelingslied van mijn grootvader: “Get Right Church” (track 6)
Bill Sims: dit is ook mijn song, zeker omdat het opgenomen werd tijdens de periode dat mijn vader gestorven is. Hij zong het bijna iedere ochtend.
Chaney: “Hard Times” (track 12).

Mr Bill Sims, je treedt op met je dochter Chaney. Wanneer wist je dat jullie gemeenschappelijke muzikale interesses hadden?
Chaney, hoe zie je je eigen muzikale toekomst? Solo werk? Wat is je eigen inbreng in de groep?

Chaney heeft al altijd gezongen… ze zong al toen ze een baby was (lacht). Ze hield van Frank Sinatra en van big bands die ze op de radio hoorde… Ik dacht dat toen ze zeven of acht was, ze voor het eerst optrad. Ze zong een liedje van James Brown.

Chaney: mijn muzikale toekomst? Ik zing in de groep en ben in feite zelf een instrument, dat heel goed luistert naar de andere instrumenten.
Dat ik de enige vrouw ben in dit mannengezelschap maakt het juist heel interessant. Vaak bèn ik inderdaad de enige vrouw. In Finland deed ik onlangs een interview met veel vragen over de band, de muziek… met enkel mannen. Vergeet echter niet dat er in de klassieke (blues) muziek altijd veel vrouwen zijn geweest! En dan bedoel ik niet alleen oudere vrouwen. Neem bijvoorbeeld Valerie June of al de jongere Americano; velen zijn vrouwen.

 Een gedeelte van de eigen sound van de groep wordt bepaald door de inbreng van de geweldige blazerssectie. Is de sectie rond BRUNO WILHELM een essentieel deel van jullie sound? Wie kwam er met het idee om met blazers te gaanwerken?

Jr Mack: De blazers zijn heel belangrijk, maar soms spelen we ook in een kleinere bezetting, als kwartet of kwintet. Bijvoorbeeld wij met een drummer en Bruno…
Bill Sims Jr.: Het idee om te gaan werken met deze blazers is een idee van Larry Skoller, maar was niet nieuw. We werkten al eerder samen met blazers en speelden meerdere genres van muziek.

Als jullie optreden, is er een playlist. Wie is er de manager van deze lijst? Is deze lijst publiek / plaats afhankelijk?

Bill Sims Jr.: de playlist is van alle drie. Iedereen heeft zijn zegje en inbreng. We werken meestal met een lijst die vast ligt, maar wijzigingen kunnen afhankelijk van de extra tijd die we hiervoor hebben.
Jr Mack: Vanavond hebben we een uur, dus zullen we onze lijst wat moeten inkorten. De solo’s die ik normaal doe, zullen dan niet kunnen…

Plannen voor de toekomst?

Jr Mack / Bill Sims Jr.: het nieuwe album… en verder ook eens uitproberen hoever we met onze muziek andere groepen en gemeenschappen kunnen bereiken.

Schuurmans Eric

meer foto's